Vanaf drie en een half miljoen jaar geleden liep een van de eerste ééntenige paardachtigen Equus Simplicidens op aarde rond. Sommige straalbenen van fossielen van dit dier vertonen tekenen die op hoefkatrolontsteking zouden kunnen duiden. De hypothese is dat de overgang van drie tenen naar één voor overbelasting zorgde. Bij de Equus Occidentalis, die een miljoen jaar later het licht zag, werden bij 21% van de gevonden fossielen tekenen van hoefkatrolontsteking gevonden. Hier gaat men er van uit dat een toename in lichaamsgewicht een rol heeft gespeeld.
Er is nog te weinig bekend over deze paarden en hun leefomstandigheden om direct te concluderen dat hoefkatrolontsteking ook bij hedendaagse paarden in het wild voorkomt. Bovendien komen de gevonden botkenmerken ook voor bij paarden die geen hoefkatrolontsteking hebben. Het lijkt er op dat dit het geval was bij deze gevonden paarden. De fossielen bestaan immers uit nagenoeg complete skeletten. Dit suggereert dat deze dieren niet chronisch kreupel waren. Was dit wel het geval geweest, dan waren ze hoogstwaarschijnlijk door een roofdier verslonden. De botten hadden dan her en der verspreid gelegen. Vooralsnog gaat men er van uit dat hoefkatrolontsteking waar paarden heden ten dage mee te kampen hebben een probleem is dat aan domesticatie te wijten is.
